O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Biała karta ewidencyjna pojazdu zabytkowego (samochodu, motocykla, motoroweru lub innego pojazdu)

W przypadku gdy będziemy chcieli wpis do rejestru zabytków swojego pojazdu oprócz złożenia wniosku do wojewódzkiego konserwatora pojazdu będziemy musieli sporządzić białą kartę ewidencyjną dla pojazdu zabytkowego np. samochodu osobowego, motocykla lub motoroweru.

Co to jest biała karta ewidencyjna pojazdu zabytkowego?

Biała karta ewidencyjna pojazdu zabytkowego (samochodu, motocykla, motoroweru lub innego pojazdu)

Karta ewidencyjna pojazdu zabytkowego to dokument, który potwierdza status pojazdu jako zabytkowego. Pojazdy zabytkowe różnią się od standardowych pojazdów, często ze względu na swoją wiekową wartość, rzadkość, historyczne znaczenie lub unikalne cechy. Procedury i wymogi związane z pojazdami zabytkowymi mogą różnić się w zależności od kraju lub regionu.

Karta ewidencyjna pojazdu zabytkowego zawiera zazwyczaj informacje takie jak historia pojazdu, jego cechy szczególne, ewentualne prace restauracyjne czy modyfikacje, a także potwierdzenie, że spełnia on kryteria określone dla pojazdów zabytkowych.

Aby uzyskać kategorię zabytkową dla pojazdu i odpowiednią kartę ewidencyjną, zazwyczaj konieczne jest spełnienie określonych kryteriów, a procedury mogą różnić się w zależności od jurysdykcji. Warto skonsultować się z lokalnymi organami ds. rejestracji pojazdów lub organizacjami zajmującymi się pojazdami zabytkowymi, aby uzyskać dokładne informacje na temat procesu rejestracji pojazdu zabytkowego.

Kto wystawia białą kartę ewidencyjną pojazdu zabytkowego?

Białą kartę ewidencyjna dla swojego pojazdu możemy uzupełnić sami lub za pomocą rzeczoznawcy samochodowej. Kartę opracowujemy zgodnie z instrukcją Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Warszawie.

Wymagania odnośnie wystawianej białe karty pojazdu zabytkowego

1. Karta służy do zewidencjonowania jednostkowego zabytku techniki, posiadającego autonomiczną funkcję.
2. Karty sporządza się w co najmniej dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden włączany jest do wojewódzkiej ewidencji zabytków (WKZ) i drugi do krajowej ewidencji zabytków (NID).
3. Przy wypełnianiu karty należy posługiwać się stylem zwięzłym i jasnym, używając obowiązującej w zakresie nauki i techniki terminologii.
4. Poszczególne rubryki kart należy wypełniać pismem maszynowym lub komputerowym, każdy egzemplarz oddzielnie (nie przez kalkę). Nie można uzupełniać jej pismem ręcznym.
5. Rubryki, co do których autor nie uzyskał danych, należy pozostawić nie wypełnione (bez przekreśleń).
6. Plany i szkice winny być wykonane w formie odbitek kserograficznych lub fotograficznych. Fotografie powinny być wykonane na papierze fotograficznym błyszczącym w formacie minimum 7,5 x 10,5 cm (nie dopuszcza się drukowania zdjęć na drukarkach atramentowych).
7. Jeżeli materiały ilustracyjne, szkice, plany czy szerszy opis, nie mieszczą się w odpowiednich rubrykach karty, należy umieścić je na załączniku sporządzonym do karty ewidencyjnej. Adnotacje o założeniu wkładek należy wpisać w rubryce „Załączniki” - ilość załączników (wkładek), ich numery.
8. Obok podstawowych ilustracji, zamieszczonych na pierwszej stronie karty, w miarę potrzeb i możliwości zamieszcza się:
- zdjęcia fotograficzne innych, nie widocznych na zdjęciu podstawowym, fragmentów obiektu. np. w wypadku budynków będą to zdjęcia pozostałych elewacji, ciekawszych, istotnych dla obiektu wnętrz, wyposażenia itp.;
- przekroje pionowe (podłużne i poprzeczne), ukazujące charakterystyczne rozwiązania konstrukcyjne, funkcjonalne lub przestrzenne, wykonane w miarę możliwości w tej samej skali co rzut poziomy;
9. Wszystkie ilustracje i rysunki umieszczone na karcie i na wkładce winny być opatrzone podpisami.
10. Karty ewidencyjne należy wykonywać na papierze o gramaturze 180 - 240 g/m2 w formacie A3 (złożonej po wydruku na pół do formatu A4).
11. Wkładki do kart ewidencyjnych należy wykonać na papierze o gramaturze 140 - 160 g/m2 w formacie A4.
12. Karta ewidencyjna zabytku techniki składa się z karty czterostronicowej, podzielonej na 27 pól (rubryk).